വിപല്‍ സന്ദേശം / സി ആര്‍ പരമേശ്വരന്‍
ഞാന്‍ പൊതുമേഖലയുടെ ആരാധകന്‍ അല്ല. 40 കൊല്ലം പൊതുമേഖലയില്‍ ജോലി ചെയ്ത ആള്‍ എന്ന നിലയില്‍ അതിലെ കടുത്ത inefficiencyയും അഴിമതിയും നേരിട്ട് എനിക്ക് അനുഭവമുണ്ട്.
ചില അവശ്യമേഖലകളില്‍ ഒഴികെ മറ്റിടങ്ങളില്‍ നിന്ന് പൊതുമേഖല വിട്ടുനില്‍ക്കണം എന്ന അഭിപ്രായക്കാരനാണ് ഞാന്‍. നീതിയുക്തതയുള്ള ഒരു സര്‍ക്കാര്‍ സ്വകാര്യമേഖലയെ ജനങ്ങള്‍ക്ക് അനുകൂലമായി റെഗുലേറ്റ് ചെയ്യുകയും വേണം.
ഞാന്‍ സ്വതന്ത്ര മൂലധന വ്യവസ്ഥയുടെയും ലിബറല്‍ ജനാധിപത്യത്തിന്റെയും വക്താവാണ്. അതിനും ധാരാളം കുഴപ്പങ്ങള്‍ ഒക്കെ ഉണ്ട് എങ്കിലും തമ്മില്‍ ഭേദമാണ് എന്നുമാത്രം. ‘ ഒന്നാം കിട രാജ്യമായ സ്വിറ്റ്‌സര്‍ലന്‍ഡില്‍ അങ്ങനെ ഉണ്ടായില്ലേ?” ‘നോര്‍വേയില്‍ ഇങ്ങനെ ഉണ്ടായില്ലേ?’ എന്നിങ്ങനെയുള്ള ചോദ്യവുമായി വരേണ്ട. അതൊക്കെ ശരിയാണ്. ഇന്ത്യയെപ്പോലുള്ള ഒരു മൂന്നാം ലോക രാജ്യത്തില്‍ ഉള്ള സാമൂഹ്യശല്യങ്ങളും സാമൂഹ്യവിരുദ്ധതയും ഒക്കെ ആ രാജ്യങ്ങളിലും ഒരു ചെറിയ അളവില്‍ കണ്ടേക്കാം. പക്ഷേ സാമൂഹ്യ വികസന സൂചിക പ്രകാരം സ്വിറ്റ്‌സര്‍ലന്‍ഡ് ലോകത്തിലെ ഒന്നാമത്തെ രാജ്യവും ഇന്ത്യ 132 റാങ്ക് ഉള്ള രാജ്യവും ആണ്. ഈ അക്കങ്ങള്‍ പരാവര്‍ത്തനം ചെയ്താല്‍ അതിനര്‍ത്ഥം ആദ്യ രാജ്യത്ത് ഒരു ലോക മഹാസമ്മേളനം നടക്കുമ്പോള്‍ ചേരികള്‍ വലിയ ഉയരത്തില്‍ പച്ചത്തുണി കൊണ്ടും ഹോര്‍ഡിങ്ങുകള്‍ കൊണ്ടും മറക്കേണ്ടി വരില്ല എന്നതാണ്. അവിടെ ഒളിമ്പിക് മെഡല്‍ നേടി രാജ്യത്തിന്റെ യശസ്സ് വര്‍ദ്ധിപ്പിച്ച പെണ്‍കുട്ടികളെ പീഡിപ്പിച്ച വി വി ഐ പി ഗുണ്ടയെ ഒരു ലോകഗുരുവും സംരക്ഷിച്ചു നിര്‍ത്തില്ല എന്നതാണ്. സ്വര്‍ണ്ണക്കള്ളക്കടത്ത് നടത്തി എന്ന ആരോപണം നേരിടുന്ന ഒരു ഭരണാധികാരി കുറ്റകൃത്യത്തിന് ശേഷം നാലു കൊല്ലം കഴിഞ്ഞിട്ടും അവിടെ സ്വസ്ഥാനത്ത് സസുഖം തുടരില്ല എന്നതാണ്. 70 കൊല്ലം ഭരിച്ച ഒരു കുടുംബം കുടുംബവാഴ്ച ഭംഗപ്പെട്ടു എന്നു പറഞ്ഞ് അവിടെ മുറുമുറുത്തുകൊണ്ട് നടക്കില്ല എന്നതാണ്.
മതാതിപ്രസരം തീരെയില്ലാത്ത ആദ്യത്തെ രാജ്യത്ത് ഒരു പഴയ ദേവാലയം പതിറ്റാണ്ടുകള്‍ നീളുന്ന തര്‍ക്കമന്ദിരം ആവില്ല. പതിറ്റാണ്ടുകളോളം പള്ളി പൊളിക്കലും കലാപങ്ങളും കൂട്ടക്കുരുതികളും ട്രെയിന്‍ കത്തിക്കലും ആയി അവിടത്തെ മുഴുവന്‍ രാഷ്ട്രീയക്കാരും ജനതയും കാലയാപനം നടത്തില്ല. 80 ശതമാനത്തോളം വരെ നിരീശ്വരര്‍ ഉള്ള ആ രാജ്യങ്ങളില്‍ അവര്‍ അവരുടെ പഴയ പള്ളികള്‍ ഒന്നാന്തരം ഹെറിറ്റേജ് സൈറ്റുകള്‍ ആക്കി വിനോദസഞ്ചാരികളെ ആകര്‍ഷിക്കുകയാണ് ചെയ്യുന്നത്.
ബാബറി മസ്ജിദ് കലാപത്തിന്റെ സാമ്പത്തിക കോസ്റ്റ് എത്രയാവും? പത്തുലക്ഷം കോടി രൂപ? 15 ലക്ഷം കോടി രൂപ? 20 ലക്ഷം കോടി രൂപ? ഏതെങ്കിലും സാമ്പത്തികവിദഗ്ധര്‍ക്ക് അത് കൃത്യമായി കണക്കാക്കാനാവും. ഒന്നാമത്തെ രാജ്യത്തായിരുന്നെങ്കില്‍ ആ തുക നല്ല ആസ്പത്രികള്‍ കെട്ടാനും വിദ്യാലയങ്ങള്‍ പണിയാനും പരിസ്ഥിതി സംരക്ഷിക്കാനും പൊതുവിടങ്ങള്‍ മോടി പിടിപ്പിക്കാനും ആയാണ് ഉപയോഗിക്കുക.
കടുത്ത നിയമവാഴ്ചാരാഹിത്യവും അഴിമതിയും ഫ്യൂഡല്‍ ചിന്തയും ജനങ്ങളുടെ പൗരബോധം ഇല്ലായ്മയും മൂലം ഇന്ത്യയില്‍ സ്വതന്ത്ര മൂലധന വ്യവസ്ഥയോ യഥാര്‍ത്ഥ ജനാധിപത്യമോ അടുത്തൊന്നും സാക്ഷാത്കരിക്കപ്പെടുമെന്ന് ഞാന്‍ ആശിക്കുന്നില്ല. ഇതറിഞ്ഞിട്ടും താന്‍ എന്തിന് ഇതിങ്ങനെ പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു? നമ്മുടെ സമൂഹത്തിന്റെ അപര്യാപ്തതയെ കുറിച്ച് നമുക്കൊരു നിലപാട് വേണമല്ലോ.ഒരു സ്വപ്നം വേണമല്ലോ. ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ ആരംഭത്തില്‍ നമ്മള്‍ തീവ്രമായി സ്വപ്നം കണ്ടതുകൊണ്ടാണല്ലോ ഇന്ത്യ സ്വതന്ത്രമായത്.
സംഘപരിവാര്‍ പ്രവര്‍ത്തകര്‍ തങ്ങള്‍ പൊതുമേഖലയെ തിരസ്‌കരിച്ച് മുതലാളിത്തത്തില്‍ എത്തിച്ചേര്‍ന്നു, വികസനം കൊണ്ടു വന്നു എന്നൊക്കെ അഹങ്കരിക്കുന്നത് കാണാറുണ്ട്. സംഘപരിവാറും സംസ്ഥാനങ്ങള്‍ ഭരിക്കുന്ന മറ്റു പാര്‍ട്ടികളും എത്തിച്ചേര്‍ന്നിരിക്കുന്നത് പരിസ്ഥിതിയെ സംബന്ധിച്ചും മനുഷ്യരെ സംബന്ധിച്ചും വളരെ ചൂഷകമായ ക്രോണി മുതലാളിത്തത്തിലാണ്. പരിസ്ഥിതി സംരക്ഷണത്തില്‍ ഊന്നുന്നതും എല്ലാ പൗരന്മാര്‍ക്കും തുല്യ അവസരം കൊടുക്കുന്നതും ആയ പശ്ചിമ യൂറോപ്പിലൊ സ്‌കാന്‍ഡിനേവിയന്‍ രാജ്യങ്ങളിലോ ഉള്ള സ്വതന്ത്ര മൂലധന വ്യവസ്ഥയുമായി അതിന് യാതൊരു ബന്ധവുമില്ല. ആ രണ്ട് മുതലാളിത്ത ലോകങ്ങളും പരസ്പരം വിദൂരസ്ഥമാണ്. ഒരിടത്ത് നിയമങ്ങള്‍ അനുസരിക്കാത്ത തെമ്മാടി രാഷ്ട്രീയം ആണെങ്കില്‍ മറ്റേയിടത്ത് accountabiltiy നിര്‍ബന്ധമായും പാലിക്കാന്‍ ബാധ്യസ്ഥരായ ഭരണാധികാരികളാണ് ഭരിക്കുന്നത്.
ധാരാളം അടിസ്ഥാനപരമായ വ്യത്യാസങ്ങള്‍ ഉണ്ടെങ്കിലും അവിടെയുള്ളതൊന്നും ഇവിടെയും നമുക്ക് അസാധ്യമായ കാര്യമല്ല. പക്ഷെ തല്‍ക്കാലം ഒന്നും നടക്കില്ല. ഇവിടെ പൊതുപ്പണവും പൊതു വിഭവങ്ങളും നാം ദിവസവും ചുറ്റും കാണുന്ന പോലെ ക്രോണി മുതലാളിമാരും അവരുടെ ആശ്രിതരായ രാഷ്ട്രീയക്കാരും കൊള്ളയടിക്കുകയാണ്. തന്മൂലം ദരിദ്രരുടെ എണ്ണത്തിലും വേശ്യകളുടെ എണ്ണത്തിലും കെട്ടിക്കിടക്കുന്ന കേസുകളുടെ എണ്ണത്തിലും വിചാരണ തടവുകാരുടെ എണ്ണത്തിലും മലിനമായ ചേരികളുടെ എണ്ണത്തിലും പരിസ്ഥിതി നശീകരണത്തിന്റെ കാര്യത്തിലും അഴിമതിയുടെ കാര്യത്തിലും മാധ്യമ മാരണ നിയമങ്ങളുടെ കാര്യത്തിലായാലും ഒക്കെ ചിരകാലമായി നാം ഒന്നാം സ്ഥാനത്ത് തുടരുന്നു.
പൊതുമേഖലയെ പോലെ തന്നെ നിന്ദനീയമാണ് പൊതു സ്വത്തുക്കള്‍ സ്വതന്ത്ര മത്സരം കൂടാതെ ചില ഇഷ്ടമുതലാളിമാര്‍ക്ക് മാത്രമായി വിറ്റു തുലക്കുന്നതും ചില കോര്‍പ്പറേറ്റുകളെ മാത്രം രാജ്യത്തിലെ നിയമങ്ങള്‍ ഒക്കെ അവഗണിച്ച് തുണയ്ക്കുന്നതുമായ ക്രോണി മുതലാളിത്തവും.
